Εγώ είμαι , εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας
Εδώ ή αλλού , χτυπάω όλες τις πόρτες
Ω , μην τρομάζετε καθόλου πούμαι αθώρητη
Κανένας μια μικρή νεκρή δεν μπορεί ναϊδεί .
Εδώ και δέκα χρόνια εδώ καθόμουνα
Στη Χιροσίμα ο θάνατος με βρήκε
Κι είμαι παιδί , τα επτά δεν τα καλόκλεισα
Μα τα νεκρά παιδιά δεν μεγαλώνουν .
Πήραν πρώτα φωτιά οι μακριές πλεξούδες μου
Μου κάηκανε τα χέρια και τα μάτια
Όλη –όλη μια φουχτίτσα στάχτη απόμεινα
Την πήρε ο άνεμος κι αυτή σ’ ένα ουρανό συννεφιασμένο
Ω , μη θαρρείτε πως ζητάω για μένα τίποτα ,
Κανείς εμένα δε μπορεί να με γλυκάνει
Τι το παιδί που σαν κομμάτι εφημερίδα κάηκε
Δεν μπορεί πια τις καραμέλες σας να φάει .
Έγώ είμαι που χτυπώ την πόρτα σας , ακούστε με ,
Φιλέψτε με μονάχα την υπογραφή σας
Έτσι που τα παιδάκια πια να μην σκοτώνονται
Και να μπορούν μα τρώνε καραμέλες .
ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου