Ρεαλισμός ή ψευδαίσθηση ;

Πολύ συχνά η ευαισθησία μας δέχεται επιθέσεις και βασανίζεται , απ’ όλες τις ασχήμιες του κόσμου .Οι ανασκοπήσεις των καθημερινών τρομακτικών ενεργειών, οι αναλυτικές ζωντανές ιστορίες που παρακολουθούμε στη μικρή οθόνη ,η συναναστροφή μας με πεζούς κενούς ανθρώπους και ο σκληρός ωμός πολλές φορές ρεαλισμός που παρουσιάζεται σαν διακύβευμα των ημερών μας , μας σκοτώνει καθημερινά .Γιατί να επιτρέπουμε στην ασχήμια να αποκτά μια τέτοια κυρίαρχη θέση στη ζωή μας ; Αν δεν την αποδιώξουμε μ’ αποφασιστικότητα, τότε σίγουρα θα μας τυφλώσει έτσι , ώστε να μην μπορούμε να δούμε τη φωτεινή πραγματικότητα γύρω μας .Αν ξεφύγουμε από τις παγίδες των αντιλήψεων μας θα μπορέσουμε να δούμε ότι η ομορφιά κι η καλοσύνη αποτελούν ένα τουλάχιστον ίσο μέρος όσων υπάρχουν.
Τι θαύμα θ’ απλωνόταν σ’ αυτόν τον κόσμο της άρνησης , αν αποδεχόμασταν όλοι αυτή τη μία απλή αλήθεια .

Τι θα κάναμε χωρίς θετική σκέψη , χωρίς ελπίδα , χωρίς, όνειρα; Πώς θα τα βγάζαμε πέρα , έστω και μία μέρα χωρίς αυτά ;
Φυσικά μου έχουν πει ότι τα υγιή άτομα κοιτάζουν πάντα μπροστά • το να ζεις με ψευδαισθήσεις είναι πολύ επικίνδυνο πράγμα. Ο κόσμος είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση και δεν έχει θέση για ονειροπόλους .Κι άλλες τόσες φορές έχω ακούσει την γνωστή ατάκα «σταμάτα να πετάς στα σύννεφα – προσγειώσου, μην έχεις τόσα όνειρα και αυταπάτες» .-
Ε, λοιπόν δεν πιστεύω τίποτα απ’ αυτά. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει πρόβλημα ,από τη στιγμή που ξέρουμε τη διαφορά ανάμεσα στην ψευδαίσθηση και την παραίσθηση .Για πολλούς , μπορεί η πραγματικότητα να είναι κάπως πολύ πραγματική .Κι όπως έλεγε κι η Μπλάνς στο λεωφορείον ο πόθος , «όχι άλλο ρεαλισμό θέλω μαγεία ».Στα αλήθεια πολύ συχνά παρασυρόμαστε από τις παραξενιές μιας ακατανόητης κι ίσως σκληρής πραγματικότητας .Μπορεί να αναγκαστούμε να αντιμετωπίσουμε τη φτώχια , τον κίνδυνο , την αρρώστια , τον επερχόμενο θάνατο ,την έλλειψη αγάπης , τη μοναξιά και πολλά άλλα .Κι ίσως τελικά οι ψευδαισθήσεις να αποδειχτούν σωτήριες στη αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων .
Δεν είναι ότι άρκεσε να πιστεύεις σ’ ένα ψέμα , αλλά ότι γλυκαίνεις με το δικό σου τρόπο την πίκρα των καταστάσεων. Ανοίγεις ένα μικρό παραθυράκι για να δεις μια θετική πλευρά της ασχήμιας .

Όλοι μας λίγο πολύ ζούμε με ψευδαισθήσεις . Ξέρετε ανήκω κι εγώ σ’ αυτούς τους ανθρώπους που δύσκολα αφήνουν τα όνειρα τους .Για την ακρίβεια αρνούμαι πεισματικά να παραιτηθώ από τα όνειρα και τις γλυκές μου ψευδαισθήσεις. Είναι αυτά που μου δίνουν κουράγιο να προσπαθώ. Είναι η ελπίδα ότι ο κόσμος δεν είναι μουντός σε άσπρο και μαύρο σαν κακογραμμένη εφημερίδα , αλλά γεμάτος χρώματα σαν παιδικό party . Είναι η επιθυμία να απλώσεις τα χέρια στον ουρανό για ν’ αγγίξεις τα αστέρια κι ας κατοικείς στη γη.
Δεν μπορώ να φανταστώ έναν κόσμο , χωρίς ονειροπόλους ,ανθρώπους που έχουν το συναίσθημα πως αύριο τα πράγματα θα είναι καλυτέρα ,πως αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα όπως έλεγε και η Σκάρλετ Ο Χάρα. Αυτό το συναίσθημα γίνεται ένα είδος αυτό – ικανοποιούμενης προφητείας και μας αναγκάζει να εργαζόμαστε πιο δραστήρια και ίσως να κάνουμε τα πράγματα λίγο καλύτερα μέσα σε τούτο το σκληρό σαδιστικό μας σύμπαν .
Δεν προτείνω φυσικά ν’ αρχίσουμε όλοι να ζούμε με ψευδαισθήσεις , αλλά ας αναλογιστούμε λίγο αυτήν την πολύ ενδιαφέρουσα ψυχολογική ανακάλυψη ότι οι 100% ρεαλιστές , βρίσκονται συχνά στα πιο απογοητευμένα άτομα της κοινωνίας μας .
Όλοι μπορούμε καθημερινά έχουμε κάποια υγιή ψευδαίσθηση ,άλλωστε τι κακό υπάρχει σ’ αυτό .Αν τα όνειρα μας , μας σπρώχνουν να γίνουμε δραστήριοι ερευνητές και μέτοχοι της ζωής . Να δημιουργούμε τις απαιτούμενες συνθήκες για να καλυτερέψουν τα πράγματα , τότε τα όνειρα αυτά μπορεί να είναι θετικές δυνάμεις , που μας οδηγούν στην ευτυχία και την ωρίμανση , αντίθετα με τα λεγόμενα των ανόητων , ανώριμων , ρεαλιστών ...
Κάποιες φορές η ζωή μας θέλει όνειρα και φαντασία για κυλήσει …..