Αν κάποτε κοντοσταθεί η καρδιά σου ,
Κάτι αν πάψει όλο φλόγα στις φλέβες σου αν τρέχει ,
αν στο στόμα η λαλιά σου δεν γίνεται πια λέξη ,
τα χέρια σου αν ξεχνώντας να πετούν κοιμηθούνε ,
Ματίλντε αγάπη μου , άσε μισάνοιχτα τα χείλη
έτσι που όσο και εγώ το στερνό φιλί ν’ αντέξει ,
κι ασάλευτο για πάντα το στόμα σου να μείνει
για να μ’ ακολουθήσει κι αυτό στο θάνατο μου.
Θα πεθάνω φιλώντας το τρελό κρύο σου στόμα ,
Σφίγγοντας το χαμένο τσάμπουρο του κορμιού σου ,
Και των κλειστών ματιών σου γυρεύοντας το φέγγος .
Κι έτσι μόλις η γη δεχτεί το αγκάλιασμα μας
Θα σμίξουμε κι οι δυό μας σ’ ένα θάνατο μόνο
να ζήσουμε για πάντα μες το αιώνιο φιλί μας .
Πάμπλο Νερούντα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου