Ο, τι μπορώ να δω, ν' ακούσω, ν' αγγίξω και να πιστέψω σ' αυτό τον κόσμο υπάρχει μέσα στην ίδια την καρδιά μου.
Χ. Γκιμπράν (από τη συλλογή του Βασίλη Σιώπη)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
"H φανταστική ελπίδα μπορεί ν' αρπάξει το ίδιο γερά έναν άνθρωπο όσο κι η πραγματικότητα"
"Charles Dickens"
"Charles Dickens"
Αναγνώστες
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
►
2013
(1)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
-
►
2011
(38)
- ► Σεπτεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (7)
-
►
2010
(25)
- ► Δεκεμβρίου (6)
- ► Φεβρουαρίου (2)
- ► Ιανουαρίου (1)
-
▼
2009
(23)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
Πληροφορίες
"Όταν έχεις δει μια και μοναδική φορά τη λάμψη της ευτυχίας στο πρόσωπο ενός πλάσματος που αγαπάς , καταλαβαίνεις ότι δεν είναι δυνατό να υπάρχει άλλη τάση στον άνθρωπο παρά μόνο να προκαλεί αυτό το φως στα πρόσωπα που τον περιστοιχίζουν...Και σε σπαράζει η σκέψη της δυστυχίας και του σκοταδιού που ρίχνεις , με το γεγονός και μόνο της ζωής σου , στις καρδιές που συναντάς"
Αλμπέρ Καμύ
"Σημειωματάρια"
Αλμπέρ Καμύ
"Σημειωματάρια"
"Κι αν ήταν αλήθεια... "
" Πρόσεχε, οι συγκινήσεις φτιάχτηκαν για να μοιράζονται, η δύναμη και το κουράγιο είναι όπως δυο μπαστούνια που μπορούν να στραφούν ενάντια σ’ αυτόν που τα χρησιμοποιεί άσχημα. Οι άντρες έχουν κι αυτοί το δικαίωμα να κλαίνε, Άρθουρ, οι άντρες γνωρίζουν κι αυτοί την οδύνη.
Τα κοινά όνειρα είναι οι πιο όμορφες αναμνήσεις. Η μοναξιά είναι ένας κήπος όπου η ψυχή μαραίνεται, τα λουλούδια που φυτρώνουν εκεί δεν έχουν μυρωδιά.
Η αγάπη έχει μια υπέροχη γεύση, να θυμάσαι πως πρέπει να δώσεις για να λάβεις. Να θυμάσαι πως πρέπει να είσαι ο εαυτός σου για να μπορέσεις να αγαπήσεις. Έχε εμπιστοσύνη στο ένστικτό σου, να είσαι πιστός στη συνείδηση και στη συγκίνηση, ζήσε τη ζωή σου, έχεις μία μονάχα. Στο εξής είσαι υπεύθυνος του εαυτού σου κι αυτών που θα αγαπήσεις. Να είσαι άξιος, αγάπα, μη χάσεις αυτό το βλέμμα που μας ένωνε τόσο όταν μοιραζόμασταν τις αυγές. Θυμήσου τις ώρες που περάσαμε φροντίζοντας τα τριαντάφυλλα, παρατηρώντας το φεγγάρι, μαθαίνοντας το άρωμα των λουλουδιών, ακούγοντας τους θορύβους του σπιτιού για να τους καταλάβουμε. Πρόκειται για πράγματα απλά, ίσως ξεπερασμένα, αλλά μην αφήσεις ποτέ τους πικρόχολους ανθρώπους να διαστρεβλώσουν αυτές τις στιγμές που είναι μαγικές γι’ αυτόν που ξέρει να τις ζήσει. Οι στιγμές αυτές έχουν ένα όνομα, Άρθουρ, «έκσταση», και από σένα εξαρτάται να είναι η ζωή σου έκσταση. Είναι η πιο μεγάλη νοστιμάδα του ταξιδιού που σε περιμένει.
Mαρκ Λεβι
Τα κοινά όνειρα είναι οι πιο όμορφες αναμνήσεις. Η μοναξιά είναι ένας κήπος όπου η ψυχή μαραίνεται, τα λουλούδια που φυτρώνουν εκεί δεν έχουν μυρωδιά.
Η αγάπη έχει μια υπέροχη γεύση, να θυμάσαι πως πρέπει να δώσεις για να λάβεις. Να θυμάσαι πως πρέπει να είσαι ο εαυτός σου για να μπορέσεις να αγαπήσεις. Έχε εμπιστοσύνη στο ένστικτό σου, να είσαι πιστός στη συνείδηση και στη συγκίνηση, ζήσε τη ζωή σου, έχεις μία μονάχα. Στο εξής είσαι υπεύθυνος του εαυτού σου κι αυτών που θα αγαπήσεις. Να είσαι άξιος, αγάπα, μη χάσεις αυτό το βλέμμα που μας ένωνε τόσο όταν μοιραζόμασταν τις αυγές. Θυμήσου τις ώρες που περάσαμε φροντίζοντας τα τριαντάφυλλα, παρατηρώντας το φεγγάρι, μαθαίνοντας το άρωμα των λουλουδιών, ακούγοντας τους θορύβους του σπιτιού για να τους καταλάβουμε. Πρόκειται για πράγματα απλά, ίσως ξεπερασμένα, αλλά μην αφήσεις ποτέ τους πικρόχολους ανθρώπους να διαστρεβλώσουν αυτές τις στιγμές που είναι μαγικές γι’ αυτόν που ξέρει να τις ζήσει. Οι στιγμές αυτές έχουν ένα όνομα, Άρθουρ, «έκσταση», και από σένα εξαρτάται να είναι η ζωή σου έκσταση. Είναι η πιο μεγάλη νοστιμάδα του ταξιδιού που σε περιμένει.
Mαρκ Λεβι
Νίκος Καζαντζάκης
Τί θα πεί ευτυχία? Να ζεις όλες τις δυστυχίες. Τί θα πεί φώς? Να κοιτάς με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια.
Είμαστε ένα γράμμα ταπεινό, μια συλλαβή, μια λέξη από την γιγάντια Οδύσσεια. Είμαστε βυθισμένοι σ'ένα γιγάντιο τραγούδι και λάμπουμε όπως λάμπουν τα ταπεινά χοχλάδια όσο είναι βυθισμένα στην θάλασσα.
Ποιό είναι το χρέος μας? Να ανασηκώσουμε το κεφάλι από το κείμενο, μια στιγμή όσο αντέχουν τα σπλάχνα μοας και ν' αναπνέψουμε το υπερπόντιο τραγούδι.
Να σμίξουμε τις περιπέτειες, να δώσουμε νόημα στο ταξίδι, να παλεύουμε ακατάλυτα μες τους ανθρώπους, με τους θεούς και με τα ζώα κι αργά, υπομονετικά, να μολώνουμε μέσα στα φράνα μαςμελούδι από το μελούδι μας, την Ιθάκη.
Σε ένα νησί, αργά, με φοβερόν αγώνα, υψώνεται μέσα από τον ωκεανό του ανύπαρκτου το έργο του ανθρώπου."
Είμαστε ένα γράμμα ταπεινό, μια συλλαβή, μια λέξη από την γιγάντια Οδύσσεια. Είμαστε βυθισμένοι σ'ένα γιγάντιο τραγούδι και λάμπουμε όπως λάμπουν τα ταπεινά χοχλάδια όσο είναι βυθισμένα στην θάλασσα.
Ποιό είναι το χρέος μας? Να ανασηκώσουμε το κεφάλι από το κείμενο, μια στιγμή όσο αντέχουν τα σπλάχνα μοας και ν' αναπνέψουμε το υπερπόντιο τραγούδι.
Να σμίξουμε τις περιπέτειες, να δώσουμε νόημα στο ταξίδι, να παλεύουμε ακατάλυτα μες τους ανθρώπους, με τους θεούς και με τα ζώα κι αργά, υπομονετικά, να μολώνουμε μέσα στα φράνα μαςμελούδι από το μελούδι μας, την Ιθάκη.
Σε ένα νησί, αργά, με φοβερόν αγώνα, υψώνεται μέσα από τον ωκεανό του ανύπαρκτου το έργο του ανθρώπου."
«Ό,τι δε με σκοτώνει με κάνει πιο δυνατό».
"Κάτι μεγάλωσε μέσα μου και μίκρυνε ο κόσμος"
Μ.Λουντέμης
Μ.Λουντέμης
"Κανείς δεν είναι πιο απελπιστικά σκλαβωμένος από εκείνους που πιστεύουν ψευδώς πως είναι ελεύθεροι"
Γκέτε
Γκέτε
Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα.
Νίκος Καζαντζάκης
Νίκος Καζαντζάκης
Την ψυχή μου δεν την πουλάω. Βαλαωρίτης
Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρισμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων και θα πεθάνω μια βραδυά σαν όλες τις βραδυές
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων
των μακρισμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων και θα πεθάνω μια βραδυά σαν όλες τις βραδυές
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου