ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ

Επτά νυχτερινά επτάστιχα

Ι

Όνειρα κι όνειρα ήρθανε
Στα γενέθλια των γιασεμιών
Νύχτες και νύχτες στις λευκές
Αυπνίες των κύκνων

Η δροσιά γεννιέται μες στα φύλλα
Όπως μες το απέραντο ουρανό
Το ξάστερο συναίσθημα .

ΙΙ

Ευνοϊκές αστροφεγγιές έφεραν τη σιωπή
Και πίσω απ’ τη σιωπή μια μελωδία παρείσαχτη
Ερωμένη
Αλλοτινών ήχων γόησα

Μένει τώρα ο ίσκιος που ατονεί
Και η ραϊσμένη εμπιστοσύνη του
Και η αθεράπευτη σκοτοδίνη του – εκεί .

ΙΙΙ

Όλα τα κυπαρίσσια δείχνουνε μεσάνυχτα
Όλα τα δάχτυλα
Σιωπή

Έξω από τα’ ανοιχτό παράθυρο του ονείρου
Σιγά σιγά ξετυλίγεται
Η εξομολόγιση
Και σα θεωρία λοξοδρομάει προς τα’ αστρα!

IV

Ένας ώμος ολόγυμνος
Σαν αλήθεια
Πληρώνει την ακρίβεια του
Στην άκρια τούτη της βταδιάς
Που φέγγει ολομόναχη
Κάτω από τη μυστικιά ημισέληνο
Της νοσταλγίας

V
Την αφρούρητη νυχτιά πήρανε θύμησες
Μαβιές
Κόκκινες
Κίτρινες

Τα’ ανοιχτά μπράτσα της γεμίσανε ύπνο
Τα ξεκούραστα μαλλιά της άνεμο
Τα μάτια της σιωπή.

VI

Ανεξιχνίαστη νύχτα πίκρα δίχως άκρη
Βλέφαρο ανύσταχτο
Πριν βγει αναφιλητό καίγεται ο πόνος
Πριν ζυγιαστεί γέρνει ο χαμός

Καρτέρι μελλοθάνατο
Σαν ο συλλογισμός από τον μάταιο μαίανδρο
Σαν πόδια της μοίρας του συντρίβεται .

VII

Το διάδημα του φεγγαριού στο μέτωπο της νύχτας
Όταν μοιράζονται οι σκιές στην επιφάνεια
Της όρασης

Κι ο πόνος μετρημένος από εξάσκημένο αυτί
Ακούσιος καταρρέει
Μες στην ιδέα του αχρηστεύεται απ’ το μελαγχολικό
Σιωπητήριο .

Οδυσσέας Ελύτης