"Το δράμα μιας ζωής μπορεί πάντοτε να εξηγηθεί με τη μεταφορά της βαρύτητας. Λέμε ότι ένα βάρος έχει πέσει στους ώμους μας. Φέρουμε αυτό το βάρος, το υποφέρουμε ή δεν το υποφέρουμε. Πολεμάμε μαζί του, κερδίζουμε ή χάνουμε. Τι ακριβώς, όμως, είχε συμβεί στη Σαμπίνα; Τίποτα. Είχε εγκαταλείψει έναν άντρα επειδή ήθελε να τον εγκαταλείψει. Μετά απ'αυτό την είχε ακολουθήσει; Είχε προσπαθήσει να εκδικηθεί; Όχι. Το δράμα του δεν ήταν το δράμα της βαρύτητας αλλά της ελαφρότητας. Αυτό που είχε απάνω της δεν ήταν ένα φορτίο, αλλά η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι.
Μέχρις εδώ, οι στιγμές της προδοσίας τη γέμιζαν έξαψη και χαρά στην ιδέα του καινούριου δρόμου που ανοιγόταν, και στην πάντοτε καινούρια περιπέτεια της προδοσίας που την περίμενε στο τέλος του ταξιδιού. Τι θα γινόταν, όμως αν το ταξίδι τελείωνε; Μπορεί κανείς να προδώσει τους γονείς, ένα σύζυγο, έναν έρωτα, μια πατρίδα, τι θα μείνει όμως για να προδώσει όταν πια δε θα υπάρχουν ούτε γονείς, ούτε σύζυγος, ούτε έρωτας, ούτε πατρίδα;
Η Σαμπίνα αισθανόταν γύρω της το κενό. Κι αν ακριβώς αυτό το κενό ήταν ο σκοπός κάθε προδοσίας της;
Μέχρις εδώ, δεν το είχε συνειδητοποιήσει, κι αυτό είναι κατανοητό: ο σκοπός που ακολουθεί κανείς είναι πάντοτε καλυμμένος. Μια νέα κοπέλα που επιθυμεί ένα σύζυγο, επιθυμεί κάτι που της είναι τελείως άγνωστο. Ο νέος άντρας που τρέχει πίσω απ'τη δόξα, δεν έχει ιδέα τι είναι η δόξα. Αυτό που δίνει κάποιο νόημα στη συμπεριφορά μας, μας είναι πάντοτε απόλυτα άγνωστο."
Μίλαν Κούντερα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου