Τα όνειρα ως κινητήρια δύναμη στη ζωή των ανθρώπων για τις αποφάσεις και τις επιλογές τους .Όνειρα για τον χαμένο παράδεισο .Όνειρα … Όνειρα του ύπνου και του ξύπνιου, στον αντίποδα της πραγματικότητας και του πώς αυτή ξετυλίγεται · ανήμπορα να βοηθήσουν το κράτημα των δεσμών των ανθρώπων, καθώς σπαράσσονταν και χάνονταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ίσως επειδή το έφερναν οι περιστάσεις αλλά και επειδή οι ίδιοι τις φτιάχνουμε με τα μυαλά που κουβαλάμε .
Αέναες διαδρομές ζωής στην αναζήτηση της λύτρωσης, της δικαίωσης και της δικαιοσύνης μέχρι τα άκρα των αντοχών της κοινωνίας, αναζήτησης του προσωπικού μας παραδείσου. Που η ιδέα του με το πέρασμα του χρόνου ματώνει και αποσαθρώνεται και ίσως κάποιοι λίγοι … κάποιοι κερδίζουν τη δυνατότητα μιας ελπίδας γι’ αυτόν .Της ελπίδας που δίνεται στους ανθρώπους σαν μια κρυφή υπόσχεση για να κερδίσουν μια θέση στον παράδεισο. Το λίκνο της δημιουργίας ,στόχο των ελπίδων μας και των προσπαθειών μας, ενός τόπου ευδαιμονίας .
Στο κλασικό έργο ‘Η Θεία Κωμωδία ’ο Ντάντε περιγράφει τον παράδεισο σαν ένα ρόδινο όραμα .Τον παρομοιάζει με το πιο αγνό είδος έρωτα . Ο Μάρκ Τουαίν , απ’ την άλλη μεριά δημιούργησε μια πιο προσγειωμένη εικόνα για τον παράδεισο , που μοιάζει με την ζωή στο Μισισίπι . Ο Αργεντινός συγγραφέας Χόρχε Λουίς Μπόρχες , φανταζόταν τον παράδεισο σαν ένα είδος βιβλιοθήκης .
Είμαι σίγουρη , ότι τα οράματα όλων μας γι τον παράδεισο δεν είναι λιγότερο ειδυλλιακά , απ’ αυτά των ποιητών ,των φιλόσοφων και των καλλιτεχνών .Μερικοί ονειρεύονται έναν παράδεισο με απέραντα πράσινα λιβάδια και γάργαρα νερά , που δημιουργούν ατελείωτους ιριδισμούς Γι’ άλλους είναι ένα χρυσοκόκκινο δειλινό του ουρανού. Μερικοί οραματίζονται μια χώρα απαλλαγμένη από αγωνίες και πιέσεις όπου ουράνιες χορωδίες αγγέλων τραγουδούν απαλές μελωδίες .Άλλοι προτιμούν πιο ζωηρές προκλήσεις , από ορχήστρες τζαζ της Νέας Ορλεάνης ή τα χαρούμενα ξεφωνητά του BB King. Oρισμένοι ελπίζουν να βρουν ησυχία ηρεμία και γαλήνη .
Είναι φανερό πως αν μπορούσε να υπάρξει ένας αληθινός γήινος παράδεισος , θα ήταν μια πολύ προσωπική δημιουργία . Ο παράδεισος βρίσκετε μόνο μέσα στις απέραντες και απεριόριστες πνευματικές μας ικανότητες , διαμορφωμένος από από τις προσωπικές μας μοναδικές εμπειρίες και τη θέληση να ωριμάσουμε και να αλλάξουμε . Αν υπάρχει κάτι κοινό για όλους μας κατά τη γνώμη μου είναι αυτό: Η ζωή είναι παράδεισος , για όσους αγαπούν πολλά πράγματα με πάθος. Τους ανθρώπους , το φαγητό , τα λουλούδια , τη μουσική , το χορό , τα βιβλία , την τέχνη , τις αναμνήσεις , την ποίηση , την οικογένεια , τη μάθηση . Ένας ατελείωτος κατάλογος .Δεν χρειάζεται να ψάχνουμε για τον παράδεισο στο μακρινό μέλλον. Όσο πιο παθιασμένα αγαπάμε πολλά πράγματα , τόσο πιο εφικτό γίνεται να ζήσουμε τον προσωπικό μας παράδεισο.
Η δημιουργία και η διαβίωση στον προσωπικό μας παράδεισο δεν είναι πάντα εύκολη . Σε μια κοινωνία που έχει μάθει να βλέπει τα πάντα με καχυποψία . Διακινδυνεύεις να θεωρηθείς γελοίος , αφελής , άσχετος . Αλλά τι σημασία έχει ;
Απλά όλα αυτά μας προειδοποιούν πως πρέπει να αποκτήσουμε κουράγιο και δύναμη , να σταθούμε μπροστά στους επικριτές και τους κυνικούς και να πούμε : Δεν συμφωνώ μαζί σας η ζωή είναι υπέροχη , η χαρά είναι κληρονομικό μας δικαίωμα και η αγάπη είναι που μετράει πραγματικά – και να συνεχίσουμε να ζούμε με πάθος .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου